ITO Thailand Hygiene Blog

ไมโครพลาสติกในห่วงโซ่อุปทานอาหาร

พลาสติกส่วนใหญ่ที่ผลิตทั่วโลกถูกใช้ในการบรรจุอาหารและเครื่องดื่ม เมื่อเวลาผ่านไป พลาสติกจะเกิดการย่อยสลายและแตกออกเป็นอนุภาคขนาดเล็กที่เรียกว่าไมโครพลาสติก ในปี 2016 คาดว่า 60% ของพลาสติกทั้งหมด (322 ล้านตัน) เป็นบรรจุภัณฑ์สำหรับอาหาร ซึ่งส่วนใหญ่เป็นบรรจุภัณฑ์แบบใช้ครั้งเดียว เช่น ขวดน้ำแบบใช้ครั้งเดียว ภาชนะสำหรับนำกลับบ้าน กระป๋องอาหาร และแผ่นถนอมอาหาร ซึ่งมีส่วนสำคัญต่อการผลิตไมโครพลาสติก วันนี้เราจะมาพูดถึงคำจำกัดความของไมโครพลาสติก การปนเปื้อนในห่วงโซ่อุปทานอาหาร ผลกระทบที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ และการป้องกันการปนเปื้อนในห่วงโซ่อุปทานอาหาร

Gastrophysics: ตอน ผลของสีต่อความรู้สึกของมนุษย์

วิทยาศาสตร์เพื่อความชอบทางประสาทสัมผัส หลักการทางวิทยาศาสตร์ที่สามารถบอกคุณได้ ว่าอะไรทำให้อาหารมื้อนี้ของคุณน่าประทับใจขนาดนี้

วัฒนธรรมความปลอดภัยด้านอาหาร

วัฒนธรรมความปลอดภัยด้านอาหารมีบทบาทสำคัญในการปกป้องชื่อเสียงของบริษัท รับรองความเป็นอยู่ที่ดีของพนักงาน และมอบประสบการณ์ที่ปลอดภัยให้กับลูกค้า

ประเด็นความปลอดภัยของอาหารแหล่งใหม่ๆ

อาหารแหล่งใหม่ที่เป็นเทรนด์มาแรง ทั้งโปรตีนจากพืช โปรตีนจากแมลง และแหล่งอื่น ๆ มีประเด็นความปลอดภัยอะไรที่ควรรู้บ้าง?

มาตรฐานสมาคมผู้ประกอบธุรกิจค้าปลีกแห่งสหราชอาณาจักร

ระบบการจัดการความปลอดภัยด้านอาหารมีบทบาทสำคัญในการสร้างและจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์อาหารที่ปลอดภัยและมีคุณภาพสูงแก่ผู้บริโภค เนื่องจากห่วงโซ่อุปทานอาหารทั่วโลกมีความซับซ้อนยิ่งขึ้น ธุรกิจอาหารจึงต้องใช้ระบบที่มีประสิทธิภาพโดยให้ความสำคัญกับความปลอดภัย คุณภาพ และการปฏิบัติตามมาตรฐานอุตสาหกรรม ระบบการจัดการความปลอดภัยด้านอาหารประกอบด้วยชุดขั้นตอน กระบวนการ และการควบคุมที่ออกแบบมาเพื่อระบุ ป้องกัน และจัดการอันตรายที่อาจเกิดขึ้นในทุกขั้นตอนของกระบวนการผลิตและจัดหาอาหาร แนวทางเชิงรุกนี้ไม่เพียงแต่ปกป้องสุขภาพของผู้บริโภคเท่านั้น แต่ยังปกป้องชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือของบริษัทอาหารในตลาดที่มีการแข่งขันสูงขึ้นอีกด้วย

วิทยาศาสตร์การอาหารในโลกของศิลปะอาหาร (ตอนที่ 1)

ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์การอาหาร สามารถนำมาสร้างสรรค์เป็นอาหารจานใหม่ได้อย่างไรบ้าง?

ระบบมาตรฐานการรับรองความปลอดภัยสำหรับการผลิตอาหาร (FSSC 22000)

ผู้ผลิตอาหารต้องดำเนินการให้มีมาตรฐานและกระบวนการความปลอดภัยด้านอาหาร FSSC 22000 คือโครงการการรับรองอย่างเป็นทางการสำหรับระบบการจัดการความปลอดภัยด้านอาหาร (Food Safety Management Systems: FSMS) ซึ่งเป็นที่ยอมรับโดยองค์การความปลอดภัยด้านอาหารโลก (Global Food Safety Initiative: GFSI) โครงการการรับรองนี้มีแนวทางและขั้นตอนต่าง ๆ เพื่อให้มีความสม่ำเสมอ เปิดกว้าง และความปลอดภัยทั่วทั้งห่วงโซ่อุปทานของคุณ โดยมีผลบังคับใช้กับทุกบริษัทที่ดำเนินงานในอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม ตั้งแต่เกษตรกรไปจนถึงผู้ค้าปลีก การปฏิบัติตามเกณฑ์ที่จำเป็นและได้รับการรับรอง FSSC 22000 แสดงให้เห็นว่าการดำเนินงานเป็นไปตามมาตรฐานที่กำหนดสำหรับคุณภาพอาหารและการใช้กระบวนการที่มีประสิทธิภาพเพื่อจัดการและลดความเสี่ยงที่เกี่ยวกับอาหารปลอม การเจ็บป่วยจากอาหาร การเรียกคืนที่มีราคาแพง และภัยคุกคามภายนอกอื่น ๆ

ความปลอดภัยทางอาหารของสารให้ความหวาน

สารให้ความหวาน หรือที่เรียกว่าสารทดแทนน้ำตาล สารให้ความหวานที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการ หรือสารให้ความหวานที่มีความเข้มข้นสูงเป็นสารประกอบที่ผลิตขึ้นเทียมเพื่อใช้แทนน้ำตาลซูโครส (น้ำตาลทราย) เพื่อเพิ่มความหวานให้กับอาหารและเครื่องดื่ม สารให้ความหวานมีความหวานที่สูงกว่าน้ำตาลปกติอย่างเห็นได้ชัด จึงต้องใช้ในปริมาณเพียงเล็กน้อย (น้อยกว่า 200 ถึง 20,000 เท่า) เพื่อให้ได้ระดับความหวานที่เท่ากัน ปริมาณแคลอรี่ของสารให้ความหวานเหล่านี้เมื่อใช้ในปริมาณเล็กน้อยนั้นไม่มีนัยสำคัญ จึงมักเรียกว่าไม่มีคุณค่าทางโภชนาการ

แหล่งอาหารใหม่ใต้ท้องทะเล

แหล่งอาหารใหม่ที่มีความยั่งยืน เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและตอบโจทย์การขาดแคลนทรัพยากรกำลังฮิตอินเทรนด์! มาทำความรู้จักกับแหล่งอาหารใหม่จากใต้ท้องทะเล อย่างสาหร่ายทะเลและแมงกะพรุนกันเถอะ

นวัตกรรมการผลิตอาหารโดยไม่ใช้ความร้อน

ความร้อนช่วยให้อาหารสุกและทำลายเชื้อก่อโรคในอาหารด้วย แต่ในปัจจุบัน มีการพัฒนาเทคโนโลยีถนอมอาหารโดยไม่ใช้ความร้อนหลากหลายวิธีเกิดขึ้น ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ? มาเรียนรู้เรื่องนวัตกรรมเหล่านี้และข้อดีของมันกันเถอะ

ความโปร่งใสและการตรวจสอบย้อนกลับได้ในธุรกิจอาหาร

ในบล็อกที่แล้ว เราได้กล่าวถึงวิธีที่เทคโนโลยีบล็อกเชนทำให้ธุรกิจอาหารมีความปลอดภัย (การตรวจสอบย้อนกลับได้และความโปร่งใส) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของโรคระบาดที่เกิดจากอาหาร ประเด็นหลักของการพูดคุยกันในวันนี้คือมุมมองของลูกค้าเกี่ยวกับความโปร่งใสและการตรวจสอบย้อนกลับได้ในธุรกิจอาหาร

Carbon footprint

โลกร้อน ภัยธรรมชาติ การขาดแคลนทรัพยากร เราในฐานะอุตสาหกรรมอาหารจะมีส่วนร่วมในการป้องกันแก้ไขปัญหาได้อย่างไรบ้าง?